Murad Muradov

Körpə bədənimin üzərinə daş kimi ağır cəmdəyi ilə uzanıb, kobud əlləri ilə bədənimlə oynayırdı.

(Hekayələri burada) Gecə növbəmin bitməyinə iki saat qalmışdı. Pəncərədə ay işıq saçırdı. Şirin bir yuxu

(Hekayələri burada) Enli pəncərənin yanında yellənən kresloya çöküb bayırda lopa-lopa yağan qara baxa-baxa

(Hekayələri burada) Təyinatımı uzaq dağ kəndinə vermişdilər. Orada müəllim işləyirdim. Həyatımda önəmli

Şəhidin qulağına nəsə pıçıldadı. Sonra ürəkparçalayan səslə: - Əlvida, əziz şəhidim! - dedi.

Qəhər məni boğdu. Barmaqlarımı dolabın cilası getmiş dəstəyində gəzdirdim.

(Hekayələri burada) Günün ikinci yarısı saat beşdə telefonum zəng çalır. -Bu gün, axşam saat doqquzda görüşək?