Əli Bəy Azəri
Əli Bəy Azəri
İlk dəfəydi İstanbulu göydən seyr edirdim. Bərli, bəzəkli binalar günəşin al şüaları fonunda bərq vuraraq
Əli Bəy Azəri
İlıq bir yaz axşamıydı. Dağətəyi yerlərdə bahar mülayim keçdiyindən hava insana məlhəm kimi gəlirdi.
Əli Bəy Azəri
-Axşam səni də iclasa çağırıblar? -Xəbərim yoxdur. -Necə yəni xəbərin yoxdur? Direktorun sənə deməyib ki?
Əli Bəy Azəri
-Bəs “Əl-Mənsur” surəsini necə? Onu da oxuya bilərsən?
Əli Bəy Azəri
Onunla şəhərin mərkəzində Nəsimi bazarının yaxınlığında sırf təsadüfdən rastlaşdım. Şirniyyat dükanının
Əli Bəy Azəri
Həmin gün elə bil axşam lap tez düşmüşdü. Qaranlıq da çox qatıydı. Sanki səhərdən bəri yarımadaya çökmüş
Əli Bəy Azəri
Onlar qəbiristanlığa çatanda gün günortanı keçmişdi. Darvazadan içəri keçən kimi Azər maşını sağa
Əli Bəy Azəri
Onda Nəcməddinin üç yaşı olardı. Ermənilər onların yaşadığı kəndi işğal etdilər. Ailəliklə kənddən çıxıb
Əli Bəy Azəri
Bir ay taksi sürməklə əsl bazar adamı olmusan. – Arvad bunu deyən kimi maşının qapısını çırpıb getdi.
Əli Bəy Azəri
Sovet dövrü bir aprel el arasında Aldatma günü kimi qeyd olunurdu. İldə bir dəfə ərkimiz çatan dost-tanışı