Cavanşir Qənbər -Sözümü qələmlə çəkirəm zilə… (şeirlər)

Cavanşir Qənbər

Mənəm

Qalsam bir məzaram, qalmasamda heç…

Demərəm bu dağın parası mənəm.

İllərdi gəzirəm tapa bilmirəm,

Görən bu torpağın  harası mənəm?

 

Bu günə «of»-amsa , sabahda «eh»əm

İlıq bir təbəssüm, soyuq bir mehəm.

Ötəri yağışıyam, yanaqda sehəm,

Qara kipriklərin sırğası mənəm.

 

Saçımda dənə bax, xırman yeriyəm,

Sümsük sərçələrin güman yeriyəm,

Sınıq ürəklərin daman yeriyəm,

Sönük istəklərin sevdası mənəm.

 

Halımı duyan yox… tikə-tikəyəm,

Ümmüddən yoxsulam, dərddən yekəyəm.

Hərdən düşünürəm, mən bu ölkəyəm,

Qoca köpəklərin davası mənəm.

 

Bilmirəm, nə qədər ömrüm var hələ?

Sözümü qələmlə çəkirəm zilə.

Bu şeirin Vurğunu olmasam belə,

Bu yerin Cavanşir xocası mənəm.

 

Yazıram

Sən hardan biləsən, sevgi şeirini,

Şehli dodaqlara xətir yazıram?!

Ağlımı aparır dizlərin üstü,

Qıvrım tellərinə çətir yazıram.

 

Bir xumar, bir tumar, əl ölüsüyəm,

Yanağın zərlidir, ləl ölüsüyəm,

Çiçək düşkünüyəm, gül ölüsüyəm,

Burnuma dəyəndə ətir yazıram.

 

Ortaya qəlbimi sanma qoymuram,

Cavanşir çəkəni sənə qıymıram…

İllərcə gözünə baxsam doymuram,

Eşqimdən ikicə sətir yazıram!

 

Görən mənə qoca deyir

Görən mənə qoca deyir,

Ortalığa yaş qoyuram.

Yarım əsr dərdlərinlə,

Bu yastığa baş qoyuram.

Xətərsizsən…

 

Xatirələr şirin dadlı,

Arzum vardı… yel qanadlı.

Xəyallarım başsız atlı,

Göz qoyuram, qaş qoyuram,

Nəzərsizsən…

 

Yaxşı dözdü, bu can mənə,

Qəm yedirdi zaman mənə,

Heç kəs verməz ehsan mənə,

Gördüyümə aş qoyuram,

Kədərsizsən…

 

Alatoran ömür yolu,

Torbada yox, yolun pulu.

Cibim deşik, sinəm dolu,

Əllərimi boş qoyuram,

Qədərsizsən…

 

Vəfası yox, göyün-yerin,

Zirvə dikdir,dərə dərin,

Toku ölmüş ümüdlərin,

Arxasına daş qoyuram.

Yetərsizsən…

 

Hanı gənclik, hanı bahar?

Dür sən məni yazdı axtar.

Gözdə duman saçlarda qar,

Qabağına qış qoyuram,

Xəbərsizsən…

Qiymət