Düşüb
Var nə qədər həyat qəmi,
Seçilib insana düşüb.
Çəkdiyi hər məşəqqəti,
Keçib ruhdan cana düşüb.
Dünyaya çox maraq salıb,
Ordan alıb, burdan alıb,
Bağlanıb əl-qolu qalıb,
Kor, qara zindana düşüb.
Məzlumları həyat sıxır,
Sıxa-sıxa vurub yıxır,
Adam var ki, haram tıxır,
Sanki müft ehsana düşüb.
Tamah edib insanı zay,
Dönüb çərxi, yığvalı vay,
Kiminə tac-qızıl saray,
Kimə viranxana düşüb.
Düz danışan, haqqı əyən,
Halal-haram basıb yeyən,
Adəm babadan törəyən,
Hər adəm bir yana düşüb.
Gördükcə hər şeyi tək-tək,
Yaranmış onda bir istək,
İnsanı düz yola çəkmək,
Bugünsə şeytana düşüb.
Pisliyə yürüyüb gedir,
İy-qoxu bürüyüb gedir,
İnsanlıq çürüyüb gedir,
İltihab vicdana düşüb.
Çoxu doğru sözə qıcıq,
Yoxdur ümid, yoxdur işıq,
Ceyhun, sözü demə açıq,
Haqqı deyən qana düşüb.
Dəydi
Qığılcımdan alovlandı,
Yandı ruhum — közün dəydi.
Sönmək bilmədən hey yandı,
Harda addım-izin dəydi.
Hərə bir cür düşər dərdə,
Həyat çətin olar mərdə.
Bir xoşbəxtlik beş nəfərdə,
Bir bədbəxtlik yüzündəydi.
Fələk, xoş günləri aldın,
Pis günümə sən əl çaldın,
Paxıllandın, nəzər saldın,
Gözün çıxsın, gözün dəydi.
Zillət-möhnət çəkdinsə hey,
Getməz vaxtın, artar giley,
Yaddan çıxar, gedər hər şey,
Öldün, yerə üzün dəydi.
Çatdım hara, gördüm fəqət,
Düşdüm dara, gördüm fəqət,
Vurdun yara, gördüm fəqət,
Ondan betər sözün dəydi.
Arif olub, həyat qanmaq,
Qəsdə durub, odda yanmaq,
Ceyhun, etiraf et, ancaq
Günah sənin özündəydi.
Həmişə
Məzlumun fəryadı ərşə ucalmış,
Dinməmiş, kar olmuş cahan həmişə.
Yetimə-yesirə zalim əliylə,
Vurub çox zərbəni zaman həmişə.
Beş günlük həyatı olmadı şirin,
Görmədi xoş həyat beş gündən birin,
Başından basdılar, yetim-yesirin,
Vermədi bir fürsət-aman həmişə.
Dürüstün qəlbində odlar qalanmış,
Həyatı məhv olub, tez-tez talanmış,
Pislərin bəxtinə xeyr calanmış,
Yaxşılar görübdür ziyan həmişə.
Haramla yaşayıb, müftə yeyənlər,
Vəzifə, pul üçün qəddin əyənlər,
Yaxşıya köməyi əsirgəyənlər,
Veriblər pislərə təkan həmişə.
Tapılmır dərmanı, yoxdur əlacı,
Yalanı ediblər başların tacı,
Həqiqət sayılır acıdan acı,
Bir ömür sevilib yalan həmişə.
Batil don geyinib, necə süslənir,
Haramın özündən yeyir, bəslənir,
Avazın kənardan gözəl səslənir,
Deyil oxuduğun Quran həmişə.
Yandırıb ürəyi, qoyma közünü,
Deyib israf etmə, heç vaxt sözünü,
Ceyhun, qəm çəkərək yemə özünü,
Qanmaza borcludur qanan həmişə.
