Bu gün şair Əbülfəz Əhmədin 75 yaşı tamam olur. Losman.ru şairi bu münasibətlə təbrik edir, ona uzun ömür, gözəl sağlamlıq, şən həyat arzulayır.
ƏBÜLFƏZ ƏHMƏDİN “KƏRBƏLA” POEMASI
Əsər Türkiyəli yazar Bəkir Yıldızın Aydın Məmmədov tərəfindən Azərbaycan dilinə uyğunlaşdırılmış “Kərbəla” romanının nəzmə çəkilmiş formasıdır
Müqəddəs Quranda Allah-təala qələmə and içir! Sonra onun yazdıqlarına and içir… Şübhəsiz ki, qələm deyərkən yalnız bizim istifadə etdiyimiz qələmdən söhbət getmir. Qüdrət qələmi, hikmət qələmi, sənət qələmi də var… Hətta kainatın taleyi müqəddəs olan Lövhi-məhfuzun da hikmət qələmi ilə yazıldığını deyə bilərik. Bizim qələmimiz isə o zaman müqəddəs və ali məramlı olur ki, yazdıqlarımızın ümumbəşəri dəyəri, insanlığa mənəvi qida sayılacaq tutumu olsun. Türkiyəli yazar Bəkir Yıldızın yazmış olduğu, Aydın Məmmədovun dilimizə uyğunlaşdırdığı “Kərbəla” romanını da yalnız müqəddəs qələm sahibi nəzmə çəkə bilərdi, çəkdi də! Bu, müdrik ziyalı, şair-publisist Əbülfəz Əhməddir!
Nəsr əsərini, publisistikanı nəzmə çəkmək, ibtidaidən şeir yazmaqdan daha çətin və xüsusi həssaslıq, diqqət tələb edən işdir. Şair Əbülfəz Əhməd bu çətin, zəhmətli, eyni zamanda fəzilətli işin öhdəsindən uğurla gəlib. Əsər, Həzrət Məhəmməd Peyğəmbərin (s.ə.v.) sevimli nəvəsi, əmisi oğlu İmam Əli və əziz qızı Həzrət Fatimənin ciyərparası İmam Hüseynin şəhadətə yetdiyi Kərbəla olayından bəhs edir. Bəkir Yıldız bu hadisəni bədii üslubda qələmə almaqla, bəzən tarixi mətnlərin ağırlığından, bəzən də ziddiyyətli səhifələrindən yorulmuş oxucunun daha rahat həzm etməsi üçün romanlaşdırıb. Əbülfəz Əhməd isə faciə-hadisəni nəzmsevərlərin zövqünə və mənəvi ehtiyaclarına uyğun şəkildə şeirlə təqdim edib. Şair romanın təqdim etdiyi məzmunu qoruyub saxlamaqla şeirə çevirub.
Həzrət Hüseynin həyatı insanlığa nümunəydi. Lakin onun ölümü də nümunə olmalıydı. Oldu da… Mərd, kişi kimi, ləyaqətlə yaşamağın necə olduğunu ən yüksək ali meyarlarla öz yaşamı, səxavəti, mərhəməti, elmi, helmi ilə əyani şəkildə ümmətə göstərmişdi. Ona görə son nəfəsdə belə haqq yoldan dönməmiş, südəmər körpəsinin gözləri önündə oxlanmasına belə tab gətirərək, doğranan qardaşlarının nizələrə taxılan başlarının zülm önündə əyilməməsini bu yolda ümmətə əyani nümunə göstərmişdi. Haqq-ədalət, Vətən, torpaq yolunda canından keçən şəhidlərimiz də İmam Hüseynin, Kərbəla şəhidlərinin səfində-sırasındadırlar. Vətən üçün lazım gələrsə bütün var-dövlətindən, mənsəbindən, canından keçməyin əyani sübutu şəhidlərimizdir.
Şair Əbülfəz Əhmədin nəzmə çəkdiyi “Kərbəla” romanının oxucular üçün yeni bir töhfə olacağına ümid edirəm. Ona, bu fəzilətli savab əməlin-əməyin savabını Allahdan niyaz edirəm!
Tural İrfan
İlahiyyatçı-yazar,
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Prezident mükafatçısı
ƏBÜLFƏZ ƏHMƏD
DÖRDLÜKLƏR
İmkan atımızın yəhəri yoxdu,
Yəhəri olanın kəhəri yoxdu.
Düz yolu seçərək düz də qalmışıq,
Bunun o yan, bu yan təhəri yoxdu.
***
Daimi zikr ilə haqqa əyil sən,
Açılar önündə o ən yaxşı yol.
Onsuz da mükəmməl olan deyilsən,
Barı olduğunun ən yaxşısı ol.
***
Ən çətin günümdə yanımda dursan,
Bir sipər olarıq düşmən oxuna.
Xoş gündə əlimdə çörəyim olsa,
Küçənin iti də gələr yaxına.
***
Neçə ildir aramız da sərindir,
Bax bu dərdim, dəryalardan dərindi.
Mısmırığın Əbülfəzi görəndə,
Yad oğlunla danışığın şirindi.
***
Pis ananın yaxşı qızın almaram,
Yaxşı ana, pis qızını alaram.
Mən də el məsəlin salıb yadıma,
Baxıb qırağına bezin alaram.
***
Şəhər qayğısından bir az sovuşub,
Öyrəndim hamısın bir-bir soruşub.
Mənimtək “gecikən” yol gedir hələ,
Ayağı yer tutan haqqa qovuşub.
***
Görürsən bir gözəl boy verib gedir,
Yanında yeriyən dozanqurdu var.
Korşalan nəfsimiz nəyi dərd edir,
Qoy doysun baxışlar, gözün qurdu var.
Apardın Laçına
“Sarı Aşıq” ədəbi məclisinin Laçın ziyarətinə
Apardın Laçına “Sarı Aşığı”,
Səfərin mübarək, Adil Cəfakeş!
Kərəmi yandırdı Umbay uşağı,
Belə bir yanğımız olmamışdı heç!
İndi elə yanır bizim bu Kərəm,
Halına sevinir sazın teli də.
Umbayın uşağı ona deyirəm,
Yəqin ki, inciməz Əbdüləli də!
Boy verib qocaman aşıq elində,
Biz bunu umurduq Əbdüləlidən.
Bu aşıq ilhamla cuşa gələndə,
Alır genişliyi Ağcabədidən.
Bizim düzlər kimi geniş ilhamı,
Ucadır Laçının dağları kimi.
Ay aşıq, soruşma mənim halımı,
Kərəm yanğısıdır ruhun hakimi.
Bir vaxtı bu dağlar qan ağlayırdı,
Dağ boyda bir dağı vardı sinəmin.
Bu gözəl vüsala can saxlayırdıq,
Baxın yanğısına indi Kərəmin!
Minkəndlə Şeylanlı qovuşub yaza,
Lilpar bulaqlardan sən doyunca iç.
Bu dağlar-dərələr çıxıb pişvaza,
Xoş gəldin eləyir, Adil Cəfakeş!
Evlərimiz
Babil qülləsi tək ucaldıb göyə,
Doluşduq içinə hündür evlərin.
Kənddəki genişlik gözünə dursun,
Şəhər evlərində hönkürənlərin.
İndi boğazımda dönüb qəhərə,
Nə xeyri zənbildə zingildəməyin?
Mən özüm xoşumla gəldim şəhərə,
Mənim həsrətimə nisgil deməyin.
“Zənbildə asılmış it balası”*tək,
Başını çıxarır hərə qutudan,
Neynəyək, çoxunda belədir istək,
Dünyanı seyr edir imkan atından…
*İfadə F.Qocanındır
Döngələr
Arıdan xəbəri olmayan balı,
Yedikcə dilimiz zəhərə dönür.
Bizim gecələrin olmur yuxusu,
Harında bir nurlu səhərə dönür,
Bizim altımızda yorğa büdrəyir,
Namərdin şilxoru kəhərə dönür.
Dərdi nə söyləmək, danışmaq olur,
Yığılır boğaza, qəhərə dönür.
Qan-yaşa bələnən alın tərimiz,
Yadlar ocağında bəhərə dönür.
Qaydadır şəhəri kənd dolandırar,
Kəndli süd-qatığa şəhərə dönür.
Qayğılar boy verib qəddimi əyir,
Belimiz rahat bir yəhərə dönür.
Anlaya bilən yox dəb təkamülün,
Geyim dizi cırıq təhərə dönür.
Biz yazan sətirlər çətin oxunur,
Modernist yazılar gövhərə dönür.
LAZIMSAN
Polad İbrahimoğlunun “Gərəyik” şeiri ruhunda
Eyham vurmusan yaza,
Qoca deyər tel qaraya.
Könül evinə, saraya —
Bundan sonra lazımısan.
Bax “dağların” sırasına,
Baxma bəxtin “sarısına”.
Çox qəlblərin yarasına —
Bundan sonra lazımısan.
Hələ ayıq ikən başım,
Beş-on kəlmə söz danışım.
Hələ neçə dost-tanışın —
Bundan sonra lazımısan.
Çoxu susayıb qanıma,
Dəyməz bir anlıq anıma.
“Sirdaşları” çox qınama —
Bundan sonra lazımısan.
Dözümün layiq adına,
Heyran olduq inadına.
Bunu daim sal yadına —
Sən hamının lazımısan.
Nə gileydi, nə güzardı,
Bunu deyim bir sözardı.
Əbülfəz bunun yazardı? —
Bundan sonra lazımısan!
Qalmışdı
Dedilər filankəs kərəmin kanı,
Yanına getsənə, yeri get, tanı.
Sən demə dördəlli tutub dünyanı,
Comərd damarında kəsir qalmışdı.
Qardaşım
Bir az utanası üzüm qalmışdı,
Onun axırına çıxdı qardaşım.
Hər şeyi çəkəndə öz qabağına,
Heç dönüb halıma baxdı qardaşım?
Şirinlık adına verməsən siftə,
Düzələn işlərin düzəlməz müftə.
Boy verən fürsəti verdikcə fövtə,
Bizi çox dalana soxdu qardaşım.
Kimə xoş gələr ki, belə dastanım,
Pul sarı dəmyədir bağım, bostanım.
Yağışdan-yağışa bəlkə istanım,
İnana bilmir ki, yoxdu qardaşım…
Gedir
Ölçülüb-biçilib sanki zatına,
Bir çoxu yapışıb imkan atına.
Sərvət qamarlamaq mümkünatına,
Məmurun hamısı qoşulub gedir.
El sərvətin düzən zaman sıraya,
Qismət olmur qaşı-gözü qaraya.
Ehsan olub qulaqları sarıya,
Bu yurdun təknəsi boşalıb gedir.
Dəbin dənizində var boğulanlar,
Əslinə bənzəmir çox doğulanlar.
Bu qızlar bir yana, indi oğlanlar,
Qızın görüşünə qaş alıb gedir.
“Mərdi qova-qova namərd elədik”,
Bunu el-obaya bir dərd elədik.
Ört-basdır eləyib çox pərdələdik,
Su da saman altdan baş alıb gedir.
Su dedim, yadıma bax bu da düşdü,
Susuz adamların dili də bişdi.
Çox şeyə deyərik, ta oldu, keçdi,
Bizdə həngamələr baş alıb gedir.
Bütün gedənləri saldım yoluna,
Yaxşı yol söyləyib onun halına.
Bir vedrə bağladıq sonra dalına,
İçinə qoyduğu daş olub gedir…
Dilimizə daş atanlara
Səni qınamıram gözəl eloğlu,
Yad südü veribdir sizə dayəniz.
Boş vədlər verirsən yerli-yataqlı,
Varmı bu şah dilə bir himayəniz?!
Bəxtiyar Abbasın “Həsrət mələyi”nə
İstədim sabaha saxlayım bunu,
Ruhumu tərpətdi irfanın, Qağa.
Müqəddəs yolçuluq düşüb bəxtinə,
Tam olsun bu yolda imanın, Qağa.
Nə giley-güzardı sənin dilində,
Düz gəlmir zənn ilə gümanın, Qağa?
Düzəldə bilmərik fələyin çərxin,
Varmı bunun üçün imkanın, Qağa?
Onsuz da nəsibi qanlı döyüşdür,
Haqqı qorumağa qalxanın, Qağa.
Dünya dahiləri sevdi bu yolu,
Bəyəndi Hüseynin ünvanın, Qağa.
Heç bir tərəzinin pərsəngi yoxdu,
Meydanı genişdir yamanın, Qağa.
Dünya övladından mərhəmət umma,
Düz gəlməz onunla divanın, Qağa.
Bu qoca dünyanın fəndgir oğullar,
Əzəldən pozublar mizanın, Qağa.
Nuh deyib, peyğəmbər deməyənlər var,
Çoxdan qoparıblar tufanın, Qağa.
Dünyadan dördəlli yapışanlara,
Baxma, boşa gedər zamanın, Qağa.
Haqqın aşiqisən, məramın bəlli,
Səbirdir ən gözəl dərmanın, Qağa.
İntizar gözlərin yolda qalmasın,
“Maraq kamanında nişanın”, Qağa.
