Əziz dostlar, yenidən diqqətinizə Özbəkistan diyarında yaşayan iş adamı, hərdən də ruhu cuşa gələndə, şairlik edən Elsevər bəyin bir neçə şeirini çatdırıram. Şairlik istedadı gücünü ilahi bir qüvvədən, odlu məhəbbətdən, sevdalı sınaqlardan, həssaslıqdan alır. Böyük mənəvi zənginliyə sahib olan Elsevər bəy də həyat sınaqlarından cıxa-cıxa, döngələri, aşırımları dəf edə-edə şeir dünyamızda tutduğu yeri möhkəmlədir, düşüncəni-gözəlliyi-haqqı-ədaləti, İnsan Ürəyini sözlə təsvir edən rəssama çevrilir. Oxuyun, buyurun! Hamınıza can sağlığı!
Hörmətlə: Xaliq M.
RİSALƏTGAHIMDIMI
Yenə mahzun ürəyim və səssiz iniltilər…
Bu həzin ney səsimi? Ya mənim ahımdımı?
Hər notunda göz yaşı, sevgiliyə sunulan
Məhəbbət bəstəsimi? Zikr-i səmahımdımı?
Dərdim dərmandı mənə, nə gözəldir bu çilə!
Üzüm qəm dəryasına, üzürəm bilə-bilə.
Püryan olmuş ürəyim, ərirkən sevdan ilə
Nədir vüsalta mane? Cürm-ü günahımdımı?
Bu eşqin sınağı çox, sidq-ü sədaqət istər,
Uğruna keçməyə baş, yolunda taqət istər.
Sənin sevginə mazhar olmaq ləyaqət istər
Ləyaqətsiz olmağım zəif cinahımdımı?
Sevdam sonsuzdur mənim, dinməz suz-i nalanım,
Bir lahza nəzər eylə, şərəfyab olsun canım.
Hər şeyimdən keçmişəm, məni məndən alanım
Risalətgahımdımı? Cay-ı pənahımdımı?
Yollar ömür, yollar seçim
Yol var, kənarında açılır güllər,
Yol var, tikanları dalayır səni.
Sənin ömrün olur seçdiyin yollar —
Aparıb nələrə calayır səni.
Yol var, gözlər çəkir bitməz intizar,
Yol var, gözlər baxır arxanca sənin.
Yol var, addımların səs-sədası var,
Yol var, sükut axır arxanca sənin.
Bəzən çətin, bəzən su içim kimi —
Hamısı biz üçün, bəşər yoludur.
Hər yol önümüzdə bir seçim kimi:
Ya xeyir yoludur, ya şər yoludur.
Elə bir yol çıxır qarşına birdən —
Gedimmi, qalımmı? – fikrə dalırsan.
Qalıram, – deyirsən düşünüb hərdən,
Bəlkə öz ömründən geri qalırsan.
Ayaq açıb torpaq yola enirik,
Qayğısız qaçırıq girib bağçaya…
Ölüncə torpağa geri dönürük,
Min bir dərdimizi yığıb boğçaya.
Nağıl kimi gəlir getdiyin yollar —
Deyirsən ki: «Biri vardı, biri yox…»
Bir də cəsurların getdiyi yol var —
Baxırsan ki, xəritədə yeri yox.
Bəzən doğrulara aparır səni,
Sonsuzluq yurduna yetib gedirsən.
Bəzən həqiqətdən qoparır səni —
Yollarda puç olub itib gedirsən.
Yol uzanır… Qalan ömrün qısalır…
Yollar ayrılsa da bir yerə axır.
Bir gün, bir məchulda bir lövbər salır —
Hamının yoluna Əzrayıl çıxır…
YALNIZAM SƏNSİZ
Gözüm uzaqlara baxıb yol çəkir,
Hardasan mehmanım, yalnızam sənsiz!
Xəyalın ruhuma min sığal çəkir,
Dərdimə dərmanım yalnızam sənsiz!
Könlümü tək sənə verib qalmışam,
Yoluna ömrümü sərib qalmışam.
Sənsiz bu dünyada qərib qalmışam,
Hicrandır hər anım, yalnızam sənsiz!
Gəl gör sevənlərin sənsiz neyləyir,
Ürəyim yarpaq tək əsir, titrəyir,
Hər yada düçəndə burnum göynəyir,
Gözümdə leysanım, yalnızam sənsiz!
Varlığıma səbəb, həm də yaraşıq,
Yoluma, ömrümə sən oldun işıq!
Yenə pəjmürdəyəm, keyfim qarışıq,
Ey nur-i əfşanım yalnızam sənsiz!
Yollar haçalanır, ömür kəm-kəsir,
Sənsiz kimsəsizlər faniyə əsir.
Mən sənsiz yetiməm, mən sənsiz yesir,
Sahibim, sultanım, yalnızam sənsiz!
Hicran da gözəldir, tacı vüsaldır,
Ya könlümə zuhret, çəhrəmi güldür.
Ya Haqqa varınca yanına aldır,
Mümkünmü fərmanım, yalnızam sənsiz!
Öldür məni
Qəlbinə qurduğun dar ağacında,
İpə keçir gülüm, as öldür məni.
Orda sevda seli, hiss burulğanı,
Varsa gür yerinə bas öldür məni.
Sevdam boynu bükük, köksündə qəhər.
Axı mən nə edim — dözüm bir təhər!
Hər küskün baxışın ömrümə zəhər,
Nə olar son dəfə küs, öldür məni!
Təsəlli, təskinlik yanımdan ötər,
Bu eşq nə doyurmaz, nə bizə yetər.
Bərabərliyin zor, hicranın betər,
Əlini əlimdən kəs, öldür məni.
Bu od, alov hardan etdi sirayət,
Artıq dayanmağa yoxdur dirayət.
Nə bu şükürsüzlük, nə bu şikayət,
Bari bir azcıqda sus öldür məni.
İstədim ömrümü səninlə bölüm,
Bəlkə bu həyatdan yaxşıdır ölüm.
Baxanlar -kimsəsiz- deməsin, gülüm,
Bağrının başına bas, öldür məni!
Haqqı arayış
Dörd yanımda gəzən bu meyxoşlara,
Baxıb düşünürəm…
Dalmışam yenə…
Ya bunlar insandı, mən başqa məxluq!
Fikirlər dolaşıq, beyinlər bom-boş,
Keyf üçün yaşayan sürü, ya çoxluq!
Nə üçün yaratdın bizləri, ya rəbb?
Fikir çəmbərində qalmışam yenə…
Baxıb düşünürəm, dalmışam yenə…
Ye-iç, əylən nə gözəl bir dəb!
Bunamı yaranmış, bumudur amal?
Eləysə bədənim nəfsimə hambal!
Eləysə mənə də yazıqlar olsun!
Yox — yox inanmıram!
Bu insan mükəmməl bir məxluq isə,
Burda uyuşmazlıq görünür nəsə…
Yaradan mükəmməl, yaşayış həvəs!?
Haşa! Sən etməzsən heç nəyi əbəs!
Hər şeydə bir hesab…
hər şey mükəmməl…
Demək insanda da vardır bir payə.
Onda bam-başqadır, xilqətdə qayə!
Biz səni haqqıyla bilə bilmirik!
Sənin hədəfindən azıb- aşırıq…
Haqqı unuduruq…
Yoldan çaşırıq…
Sən bizi bağışla, bağışla lütfən!
Deyəsən üzümüz dönükdür səndən!
