İki Başlı Dünya
Payızlar yalvarıb bahara baxır,
Yaz dönür payıza, hasad aparır.
Sular dərələrə süzülüb axır,
Dərələr zirvəyə həsəd aparır.
Kimi sevincindən bir büsat qurur,
Kimisi hardasa bürünür yasa.
Bu gün bir gözəlin gözü göz vurur,
Sabah gözlərində görünür tasa.
Dörd əlli tutursan, ay qadan alım,
Bilmirəm nə tapdın zalım dünyada.
Nə bir əlacım var əbədi qalım,
Nə də niyyətim var qalım dünyada.
Nə mən sonuncuyam, nə sənsən ilki,
İki başlı dünya bizə qənimdi.
Uzaqlara gedən qatar səninki,
Son limana üzən gəmi mənimdi.
İradəm bərkiyir səbir olmağa,
Zaman vücudumu ovur sökməyə.
Bir çuxur gün sayır qəbir olmağa,
Bir daş baş ucumda keşik çəkməyə.
Vəfasız mən oldum, sevən sən oldun
İlk dəfə bizləri görüşdürəndə,
Taleyin payına şükredən oldun.
Sevgini, vəfanı bölüşdürəndə,
Vəfasız mən oldum, sevən sən oldun.
Yaşamaq nə idi, sevmək nə idi?
Dərk eləyəmmədim, mən olammadım.
Onda anlamadım nəyin nəyidi,
Sənin hisslərinə tən olammadım.
Doğma bir diyarda, soyuq bir ürək —
Gedimmi, qalımmı, qərarsız oldum.
İndi qürbətlərdə qaldım qərib tək,
Qeyri diyarım yox, diyarsız oldum.
Sən mənim ən qəmli keçmişlərimsən,
Mən sənin əlçatmaz gələcəyinəm.
Fikir atlasımda mübhəm yerimsən,
Onda dünyan idim, indi nəyinəm?
Keçmiş keçib artıq, geriyə gəlməz,
Çək-çevir eyləsəm, boşuna səyim.
Bilirəm, bir daha örtüşə bilməz
Sənin arzuların, mənim gerçəyim.
Səni yuxulara gözlədiyim tək,
Bari yuxularda qonağınammı?
O vaxt ürəyini közlədiyim tək,
Yoxsa ömür boyu qınağınammı?
Bir vaxtlar gözlərin yol çəkən tinə
Baxırsanmı yenə? Dönmüsən, yoxsa?
Yoxsa daş bağlayıb həsrət qəlbinə,
Çoxdan öldürmüsən, gömmüsən, yoxsa?
Öldürsən də, su səp, gül ək üstümə,
Adətdir, məzara güllər əkilər.
Sən deyil, mən özüm durdum qəsdimə,
Neynək, artıq başa gələn çəkilər!
Sən başqa birinə yar olan günü
(Gənclik dövrümə aid)
Köçü, köç karvanı köçəndə bildim,
Bülbüldün, baxçamdan uçanda bildim.
Hənirtin əlimdən qaçanda bildim,
Qədrini bilmədim var olan günü.
İndi məndə yalnız xatirən qalıb,
Bir də ürəyimi yaman dərd alıb.
Bildim ki, sənsizlik xəstəhal salıb,
Dodağım qubardan bar olan günü.
Nə fərqi adına qədər de, ya bəxt,
Axır, mən nakamam, sən ömrü bədbəxt.
Ömürlər, talelər yazıldığı vaxt,
Düşdü payımıza dar olan günü.
