Dağ insanlarında başqa cür saflıq olur. Başqa cür də ola bilməz: boş yerə demirlər “dağ havası”, “dağın saf suyu”. Qəlbə, ürəyə saflıq verən büllur bulaqlar formalaşdırır dağ adamlarını. Dağ adamları da borclu qalmırlar o büllur bulaqlar qarşısında, səcdə edirlər-diz çökürlər bulaqlar önündə.
Diz üstə durub, alını qoyub səcdə halında bulağın gözündən içmək ayrı aləmdir. Saf sulu bulaqlarla günlərlə, aylarla təmasda olan insan özündən asılı olmayaraq, bu saflığı qəbul edir, yeridir qanına, canına, sözlə deyilə bilməyəcək dərəcədə paklanır. Ən mahir bəstəkarın da yarada bilmədiyi gözəl musiqi — ayna gözlü bulaqların şırıltıları dağ adamlarını uşaqlıqdan musiqiyə, poyeziyaya “qarışdırır”, doldurur sinəsini.
Onlardan biri də, yaxşı tanıdığım gözəl insan, qocaman şair və nasir RAMİZ İSMAYILdır. Ramiz müəllim ondan artıq şeir və nəsr yönlü kitabların müəllifidir, onlarla yaradıcı insanın kitabının redaktoru, korrektoru olub. «Xəzan» jurnalında çalışır, baş redaktorun müavinidir. Mənə də zəhməti çox olub, orada dərc olunan şeirlərimi qaydaya salır, çapa hazırlayır.
Ramiz müəllimin şeir kitabları ən çox sevdiyim, mütaliə etdiyim kitablar sırasındadır. Həmişə alıram, sevə-sevə oxuyuram, dostlara, tanışlara təqdim edirəm.
İndi də Ramiz İsmayılın çapdan çıxmış ən sonuncusu, «Ömrün qışına doğrü» kitabı masamın üstündədir. Həvəslə oxuyuram, oxuduqca gözəl şairin yaradıcılıq gücünə heyran oluram. Nə qədər səmimilik, insanlığa, ədalətə, haqqa sevgi və inam var bu şeirlərdə!
Ərənlər yüküdür mərifət yükü,
Hər “mənəm!” deyənin şələsi deyil!..
Yaxud, elə-obaya, ata yurduna ürək bağlılığı, etibar və minnətdarlıq hissi:
Məni bu dağlara çəkib gətirən,
Doğma yurd həsrəti, el həsrətidir…
Əsl şairlik ənənəsindən qalmır şair ürəyi. Sevginin, gözəlliyin mədhi, məhəbbətin yaşa baxmayan odu-közü – R. İsmayıln yaradıcılığında xüsusi yer tutur:
Bu dünyada bir gözəl var, ilahi,
Könül adlı bir otağa yaraşır!
Qaş altından qara gözlər qaynayır,
Diş dəhana, dil dodağa yaraşır!
Ramiz müəllim yaradıcılığında sadə dillə daxili paklıq, şair ürəyinin təmiz vicdan və xeyir əməllər yuvası olduğu nümayiş olunur:
«Zəmzəm» dedikləri alın tərimdi,
Vicdanım sərvətim, ləlim, zərimdi.
Üzümü ağardan əməllərimdi,
Günəş zərrəsiyəm, nur övladıyam.
Şairin yaradıcılığında bəzən də şikayətə rast gəlmək olur. Şair ürəyi «acılı», «şəkərli» qohum-qaradan gileylənir, gah da bu fani dünyanın hamı üçün qaçılmaz olan sonu barədə düşünür:
Ramizin qayğısı çoxdur,
Ölümdən qorxusu yoxdur.
Yaxınım buzdan soyuqdur,
Uzağım üşüdür məni.
«Dünyanın dəli olan vaxtında» «ömür bitir» deyən şairimizin hələ ruhu cavandır. Mən, ağsaqqalımıza uzun və bərəkətli ömür diləyirəm. Sevgi ilə dolu şair ürəyi öz yaradıcılığı ilə hələ çox sevindirəcək bizi:
İstər ağıllı de, istər dəli de,
Könül açsam lağa qoyub «bəli» de.
Gün kimi, ay kimi hər şey bəllidi,
Sevirəm səni.
Kitab mövzu baxımından zəngindir:
Çox çəkmişəm bu həyatın qəhrini,
Bilməmişəm yöndəmini, təhrini.
Yadlar gördü zəhmətimin bəhrini,
Mən Ramizəm, «gülü solan dağ» gördüm.
Ramiz İsmayılın «Ömrün qışına doğrü» kitabı əsl poeziya xəzinəsidir. Şeir-söz qədri bilənlərə məsləhət görürəm ki, bu kitabı əldə etsinlər. Ramiz müəllimə də uzun ömür, can sağlığı və mənalı yaradıcılıq arzulayıram.
Bəxtiyar Abbasov
