Köç mənim Aldanmışam sərvətinə dünyanın, Ömrüm-günüm, yalan mənim, puç mənim. Nahaq yerə yaxasından
Silir üzlərindən o boyaları!.. Kədərə bürünüb tənha bir söyüd, Yolur saçlarını , yolur külək də.
Ölümündən öncə yazdığı məktubu Mayakovski, heç şübhəsiz, birbaşa Stalinə ünvanlamışdı: «