NEYLƏYƏ BİLLƏM
(Keçmişə ithaf)
Yenə xəyalların ağuşundayam,
Yenə yuxularım ərşə çəkilib.
Sənsiz ümidlərin işığındayam,
Gözlərim naməlum yola dikilib.
Saxta gülüşlərin düşdükcə yada
Dünyanı yenidən fəth eləyirəm.
O qədər düşgündün şöhrətə, ada…
Baxıb keçmişimə əl yelləyirəm.
Səni sevindirən varı, dövləti,
Sənin acığına buraxdım, getdi.
İndi vurulduğum şeir sənəti
Sənsiz yaşamağa məni öyrətdi…
Köksümdə yaralı bir eşq bağırır,
Tarımar olana neyləyə billəm?
Yerləri, göyləri yarıb, çağırır,
Daha nə tuta, nə əyləyə billəm…
KÜSƏN ÇAĞIMDI
Elə sıxıcıdır bu keçən hər gün,
İçdən ağlar, üzdən dözən çağımdı.
Artıq qocalmışam, yaşamaq üçün,
Tez-tez addımlayıb gəzən çağımdı.
Yaman ağır gəlir bu yollar mənə,
Can irəli gedir, ağlım dünənə.
Təəssüf edirəm olub keçənə,
Dünyadan inciyib küsən çağımdı.
Eh, nələr görmədim həyatımda mən,
Billur saraylarda çoxdu kef çəkən.
Çörəyə möhtacdır yoxsulun Vətən,
Əlimi ta səndən üzən çağımdı.
Yaman dəyişibdir hər tərəf, hər yan,
Nişanə qalmayıb palçıq komadan.
Kefdə-damaqdadır yurdu talayan,
Kazım, bu günümdən bezən çağımdı.
NOLAR
Deyirsən ki, səni unutmuşam, get,
Bir daha gözümə görünmə, nolar?
Bəs sevən könlümü necə susdurum?
Gedirsən sakit get, dirənmə, nolar?
Onsuz da illəri sənsiz qalmışam,
Nə ölüb, nə itib, nə də solmuşam.
Əksinə, bu günü yada salmışam,
Get bir də geriyə heç dönmə, nolar?
Unut görüş yeri qalaq dibini,
Unut bizi güdən Nazlı bibini.
Çıx get bir mollaya pozdur kəbini,
Ayrılıb arxamca sürünmə, nolar?
Ay Kazım, hər gözəl vəfalı olmur,
Bağlanan əhd, ilqar qüvvədə qalmır.
Tənhalıq hər kəsi taqətdən salmır,
Həyatdı, kədərə bürünmə, nolar?
