Xəlil Mirzə — şeirlər

Ədəbiyyat

Hamı payızdan yazır

 

Hamı payızdan yazır.

Yaşı yarı olan da,

Başı qarlı olan da,

Ömrün gülşən çağında

Qəlbi qorlu olan da.

 

Hamı payızdan yazır.

Hamı giley-güzarlı,

Hamı dərdli, azarlı,

Hamı yorğun, könülsüz,

Güzərandan bezarlı…

 

Hamı payızdan yazır.

Payızın kələyindən,

Çovgunu, küləyindən…

Payız özü də bezib

Öz payız taleyindən.

 

 

Günəş niyə üşüyür

 

Günəş niyə üşüyür?

Nədən üşüyür, nədən?

Rəngi çox avaziyib,

Damar-damar buludlar

Yollarına sədd çəkib —

Böyüyüb, ənginləşib.

Səma da ölgünləşib…

 

Günəş niyə üşüyür?

Onundamı payızı

Vaxtından əvvəl gəlb?

Onun da solub yazı,

Onun da qismətinə

Vədəsiz xəzəl gəlib?

 

Ayağımız altında

Xışıldayan yarpaqlar

Onun bəxtindən düşüb?

Çarəsiz dərdlərini

Gözü nəmli torpağa

Pıçıldayan yarpaqlar

Günəşin ən kədərli,

Qürub vaxtından düşüb?

 

Günəş niyə üşüyür?

Hələ qış qabaqdadır,

Ruhu donduran, boğan

Qar, yağış qabaqdadır.

Pöhrəli arzuları

Hələ sazaq kəsməyib,

Hələ ümid çırpınır,

Taleyindən küsməyib.

 

Günəş niyə üşüyür?

Nədən üşüyür, nədən?

Bəlkə içimizdəki

Süstkün biganəlikdən,

Bəlkə qəlbimizdəki

Xofdan, bəhanəlikdən?!

Bəlkə onu donduran

Şaxta içimizdədir?!

Saxta əməlimizdə,

Saxta işimizdədir?!

Taleyinə tuşlanan

Ox da içimizdədir?!

Bəlkə bizik səbəkar,

Bəlkə günah bizdədir?!..

 

Günəş niyə üşüyür?

Nədən üşüyür, nədən?..

 

Səndən düşdü

 

O günəşli yaz havası

Ömrümə sənlə gəlmişdi.

O çılğın dəniz havası

Ömrümü sənlə bölmüşdü.

 

Nəğmə-nəğmə saz havası,

Təb coşduran söz havası,

Bəxtimin bəyaz havası

Çarəmə sənlə gəlmişdi.

 

Ayrılığın boz havası,

Ruhumun payız havası,

Şeirimin buz havası

Səndən qopdu, səndən düşdü.

Qiymət