XOCALI…
Xocalı.., xalqımın qeyrət sancısı,
Xocalı.., millətin qisas yanğısı…
Xocalıda evlər, insanlar yandı,
Uşaqlar, böyüklər qana boyandı,
Kəsildi oğullar qurban sayağı
Zəncirə bağlandı insan ayağı.
Heç nə anlamayan məsum körpələr,
Qaçıb künc-bucaqda gizlənirdilər…
Tökülmüşdü millət buzlu yollara,
Düşmüşdü sakinlər qərib hallara
Cəlladlar durmuşdu insan qəsdinə,
Meyitlər səpilmiş qarın üstünə.
Dünyanın gözünün önündə heyhat,
Söndü bir obada yüzlərlə həyat…
Yırtıcı, qaniçən, heyvandan betər!
Anadan süd deyil, zəhər əmmişlər
Cəllad doğulublar ta yaranışdan,
Zalımın ürəyi daşdandır, daşdan.
Bir gecə içində böyük bir yurdu,
Dağıdıb, yandırıb göyə sovurdu
Türkün nankor, xain, satqın düşməni.
Daşnak təxəyyüllü azğın erməni.
Eşidib, bilənin ürəyi yandı,
İnsanlıq adına xəcalət sandı.
“Xalqlar dostluğundan”danışan ağa,
Kor oldu bu zülmü yapanda dığa.
Nə bir yol pislədi, nə lənətlədi,
Nə də günahkara cəza istədi.
Heç səsi çıxmadı böyük güclərin
Türkə nifrət hissi tutdu gözlərin.
On minlərlə, cəsur, ərən oğullar
Vətənin yolunda canın qoydular.
Saymaqla qurtarmaz qəhrəmanları,
Yurdumun sayseçmə nər oğlanları
Nə qədər arxalı olsa da düşmən,
Üstün ola bilməz Mübarizlərdən!
Dünya da eşitsin gur səsimizi!
Qoymarıq yağıda QİSASIMIZI
25.02.2020
Xuraman Zakirqızı
