BU GÜN YAŞIL OLAN SABAH SOLACAQ
Yurdun məhək daşı nurlu qocalar
Kim bilir, yaşayıb hansı acılar.
Sabahı ümidlə onun açılar:
“Görən qapımızı döyən olacaq?
Ay adam, necəsən? — deyən olacaq?!
Yollara baxanda dolur gözləri,
Üzündə, gözündə kədər izləri,
Qalıb ürəyində fikri, sözləri.
Kim halın soracaq, könlün alacaq!?
“Ay adam, necəsən?” — deyən olacaq?!
Həyatın acısı, qəhri canında,
Çox vaxt bir kimsəsi olmur yanında,
Yorğun, bitkin vaxtı, zor zamanında,
Hansı mərhəmətli qapı çalacaq!?
“Ay adam, necəsən?” — deyən olacaq?!
İnsan yaşlandıqca uşağa dönür,
Yaxından, doğmadan məhəbbət umur.
Təsəlli, bəhanə günahı yumur,
Yaxşılıq, insanlıq yadda qalacaq,
Bu gün yaşıl olan sabah solacaq.
NƏQQAŞI ALLAHDIR, NƏ GÖZƏL ÇƏKİR
Bir yanı yaşıldır, bir yanı sarı,
Bir üzü gəlindir, bir üzü qarı,
Oxşayır gözümü rəng çalarları,
Dünya dondan -dona girib dəyişir,
Nəqqaşı Allahdır, nə gözəl çəkir.
Yamyaşıl bəzənib dağın sinəsi,
Yarpaqlar üstündə yağış giləsi,
Zirvədən süzülən suların səsi
Qulağa xoş gəlir, ruhlar dincəlir,
Nəqqaşı Allahdır, nə gözəl çəkir.
Nura bələnibdur sanki asiman,
Günəşin qarşısın kəsir ağ duman.
Quşlar nəğməsini oxuyan zaman
Ürək cuşa gəlir, qəlb fərəhlənir,
Nəqqaşı Allahdır, nə gözəl çəkir.
Bir yanda da mavi dalğalı dəniz,
Qırçın ləpələri gömgöy, tərtəmiz.
Füsunkar mənzərə, saf, əsrarəngiz,
Gözlər gözəlliyə düşübdür əsir,
Nəqqaşı Allahdır, nə gözəl çəkir.
Meşələr fərəhdir, meşələr nəfəs,
Hər ağac başından gəlir ayrı səs,
Oksigen bəxş edir, yaşayır hər kəs,
Saymaqla qurtarmaz bunları bir-bir,
Nəqqaşı Allahdır, nə gözəl çəkir.
Mərdanə öldürün məni
Qəlbimdən qorxunu, təlaşı silləm,
Dəyişməz düz yolum, doğru əqidəm!
Geyinib kəfəni meydana gəlləm!
Çıxarın gözümü ! Kəsin dilimi!
Öldürün ! Mərdanə öldürün məni!
Mənim davam bilin, haqq davasıdı,
Nə ətdi, nə balıq, yağ davasıdı.
Nə gülüstan, nə də bağ davasıdı.
Məhv edin! Bitirin, doğru deyəni!
Öldürün ! Mərdanə öldürün məni !
Düşünən kəsləri yox etməklə siz,
Zora güvənirsiz, güclü deyilsiz !
Yazılır tarixə əməlləriniz ,
Söyəcək nəsillər zülm eyləyəni!
Öldürün ! Mərdanə öldürün məni !
Bu nə ədalətdi
Susursan, «dilsizdi, qoyun» -deyirlər,
Danışsan, görürsən əzab, işgəncə.
Milləti susdurub haqqın yeyirlər,
Bu nə ədalətdi, bu nə düşüncə?!
