Автор: admin

Bu günümüz Yurdu doğradılar təşkilatlara, Yenə xalqın külü öz başınadır. Qeyrətlər bir küncə qısılıb

Qorxusundan   Həyamdan utanıram, baxıb saça-saqqala, Ağa — qara demirəm tellərin qorxusundan.

Gəldi, sevdi, sevildi, qəlbini göynədən ağrıları ağ vərəqlərdə “göyərtdi”, insanları və insanlığı sevməkdən

Falabaxan qadın küçənin gur yerində, insan axarında dayanmışdı.

İllər, əsrlər dəyişir, dövlətlər yox olur, yenisi yaranır. Amma, Novruzla bağlı qədim adətlər xalqın

Gəl gedək. Eşitmişəm,  o dağlara qar yağıb, İzin düşsün izim üstə, gəl, gedək. Sən bilirsən harda olsam

İşğal, yoxsa... farsların əlindən nicat?

Gəlinin otağındakı ağ mələfənin rəngi isə yalnız ikinci gün dəyişdi

    Təbiət qoynunda gözəllik gəzən, Gözəllik görməyə    Şınığa gəl, sən. Şehli çəmənlərdə qızıl