Özüm olmaq istəyirəm
Nöqtə qoyub əzbərlərə,
Özüm olmaq istəyirəm.
Özümdəki dərdi-sərə,
Dözüm olmaq istəyirəm.
Özüm kəsim göbəyimi,
Özüm sarım bələyimi.
Öz işimə özüm kimi
Çözüm olmaq istəyirəm.
Bəhrələndik illər ilə,
Övündük yad əsəriylə.
Mənasıyla, kəsəriylə
Sözüm olmaq istəyirəm.
Biz olmuşuq hoyhoylanan,
Özgə baxışda toylanan.
Öz inamımla söylənnən
Gözüm olmaq istəyirəm.
Özümə xoş yağırım da,
Yüngülüm də, ağırım da.
Öz yolumda cığırımda —
İzim olmaq istəyirəm.
Uyub yadın söhbətinə,
Min illər düşdük çətinə.
Vətənimin vəhdətinə
Əzim olmaq istəyirəm.
Öz kökümü sulamışam,
Budağımı calamışam.
Ocağımı qalamışam,
Közüm olmaq istəyirəm.
Axır məni yendi, yordu bu dünya
Mən bu ömrü arzulara köçürtdüm,
Bu vaxtacan susdu, durdu bu dünya.
Arzuları sonsuzluğa uçurtdum,
Ayağımdan tutdu, durdu bu dünya.
Mən sevinç umduqca, dünya sınadı,
Qərib gəzdim, ellər məni qınadı.
Hər dərdimə, sirrimə aşinadı,
Yollarıma düyün vurdu bu dünya.
Ömrün uşaq vaxtı hər şey xoş idi,
Bahara girincə, dünya qış idi.
Düz yol istəyəndə yol yoxuş idi,
Qabağıma divar qurdu bu dünya.
Arzu-arzu ulduzlara qarışdım,
Cəhd elədim, dünya ilə yarışdım.
Gördüm olmur, taleyimlə barışdım,
Axır məni yendi, yordu bu dünya.
Su kimi olmuşam od olan yerdə,
Məsum oldum, yenə caladı dərdə.
Həsrətdə, niskildə, qəmdə, kədərdə
Yandırmağa közdü, qordu bu dünya.
Bu zamanı, çağı dəlmək istədim,
Sevdam üçün dağı dəlmək istədim,
Solu qazdım, sağı dəlmək istədim,
Keçilməz qaladı, surdu bu dünya.
Bircə ovuc hüzur, sevinc umurdum,
Bir dilim ədalət, ödünc umurdum,
Dərdimi çəkməyə bir künc umurdum,
Görmək istəmədi, kordu bu dünya.
Bütün dərdlərimlə özüm ovundum,
Tənhaya çəkildim, gözümü yumdum,
Bir çarə aradım, bir çözüm umdum,
Saldı burulğana, burdu bu dünya.
Bircə dəfə oxutmadı dəm üstə,
Mənim hüznüm havalandı bəm üstə.
Qəriblərə köklənibdi qəm üstə –
Bayatı, seygahdı, şurdu bu dünya.
