Uşaqlar intihar edir, ilahi!
Özümə gələ bilmirəm —
xəbər kanallarında
acı bir xəbər getdi:
Ata öz uşağından imtina etdi deyə,
yetimxanada qalan
Nurcan intihar etdi…
Adında nur olsa da,
bəxtinə gün doğmadı.
Xəbəri eşidəndə
dondum qaldım bir anlıq.
Nə fərqi var — kiməsə
yaddı, yaxud doğmadı?
Bir vətən övladıydı…
çəkib aldı qaranlıq.
Vətən övladı dedim!
Çünki hər bir vətəndaş
Vətəndən bir parçadır.
Vallah, ay bacı-qardaş,
hər vətəndaş öləndə
Vətənin bir parçası,
Amma uşaq öləndə
elə bil Vətən ölür…
Anası öz canını
torpağa tapşıranda,
anadan doymamışdan
qayğıya möhtac idi.
Hələ seçə bilməzdi
həyatın rənglərini…
Atası verməliydi
bəlkə ana mehrini.
Onun o quş ürəyi,
onun o boş ürəyi
tək sevgiyə ac idi.
Amma atası isə…
Bir ata öz qanından,
bu insan — vicdanından
niyə qaçır, ilahi?!
Dözə bilməyən qəlbi,
uşaq məsumiyyətiylə
Doğma qız övladını
taleyin qucağına
niyə atır, ilahi?!
Bəs biz idik dünyada
ən ailəcanlı bizdik…
Güya baxanda yada
ən istiqanlı bizdik.
Kim sökdü qəlbimizdən
insanlığı, ilahi?!
Biz haçan olduq belə?
Pərişan halımıza
baxıb deyirəm, Allah —
başımıza daş ələ!
Vicdanımız yoxdursa
onsuz da daşqəlbliyik…
daha bizi daş elə!
Bu gün itirdiyimiz
demə yeniyetmə qız…
Bu gün itirdiyimiz
vicdanın güzgüsüydü.
O güzgüdə itən də
bizdik, qardaş — vallah biz!
Biz! Biz! Biz!
Əfsuslar, hər il Azərbaycanda müxtəlif yaşlarda təxminən 40-60 uşaq intihar edir. Daha çox sayda uşaq isə intihara cəhd edir…
