Cavanşir Qənbər

Qorxusundan   Həyamdan utanıram, baxıb saça-saqqala, Ağa — qara demirəm tellərin qorxusundan.

Mənəm Qalsam bir məzaram, qalmasamda heç… Demərəm bu dağın parası mənəm. İllərdi gəzirəm tapa bilmirəm

Çıxır   Hərdən durub,düşünürəm, Vallah ağlım,başdan çıxır. Milyonerlər ölkəsində, Çörəyimiz daşdan çıxır.

Yerində Dolanan dövrandı, dəyişən vaxtdı. Hər şeyin yaxşısı, pisi yerində. Çoxdan yaşı ötmüş kənd uşağıyam

Yadımdan çıxmayır o cığır, o iz… Dünən sən yaşayan küçədən keçdim, Yenə görüşməyə fürsət olmadı.

Nastaloji Bir zaman nağıllı eşq yaşayardıq, Sevmək necə olur, bilmirəm indi?! Əvvəl ki, şirinlik qalmayıb

Yazaram Bəyənərsiz… -innən belə, Gül yazar, çiçək yazaram. Məhd edərəm qara günü, Ağlardan göyçək yazaram.

Hardasan   Könlüm ,  gözüm,  əlim səni axtarır, Sığal gəzir telim, səni axtarır, İçim yanır, çölüm

 İstəyir Yaş üstünə yaş gəlməyir, daş gəlir, Daş yükü də möhkəm ürək istəyir. Yerlə-göyün arasında qalmışıq

Tanrıya xitab Göyə ha çıxmamışam, göydən yerə gəlmişəm, Dərdə sirdaş gəlmişəm, qəmə lələ gəlmişəm.